Η χαρά της Ανάστασης! Κείμενο της παραγωγού της Πειραϊκής Εκκλησίας Σ.Χατζή.
Xριστός ανέστη!
Στην αναστάσιμη περίοδο κύριο χαρακτηριστικό της ζωής μας ως χριστιανών είναι η χαρά. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι όλοι οι άνθρωποι χαίρονται. Νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες. Ο Χριστός είναι άρχοντας ή ιππότης, όπως θα έλεγε ο Ρουμάνος ορθόδοξος στοχαστής Νικολάε Στάινχαρτ. Δεν κρατάει τεφτέρια με χρωστούμενα. Τρυφήσατε πάντες μάς λέει σωστά ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Θαρρείς πως στη διακαινίσιμη εβομάδα, που θεωρείται ως μία ημέρα, η ογδόη ημέρα και ταυτόχρονα η πρώτη, όλοι καταλαβαίνουν ότι ο κόσμος που δημιούργησε ο Θεός είναι λίαν καλός και οι άνθρωποι τον αποδέχονται με χαρά. Είναι λοιπόν η χάρη της Ανάστασης πάνω απ΄ όλα, που αλλάζει προσωρινά ίσως τους πάντες. Σκοπός ασφαλώς είναι αυτή η χαρά να είναι μόνιμη για όλους έτσι ώστε να ευλογούμε τον Θεό και να χαιρόμαστε πάντα.
Αλλά από πού πηγάζει αυτή η χαρά που μας πλημμυρίζει; Μα βέβαια από το γεγονός ότι καταπατήθηκε ο θάνατος. Με ποιο τρόπο; Μα με την Ανάσταση του Χριστού. Αν θέλαμε να προσδιορίσουμε επακριβώς το γιατί ήρθε ο Χριστός στον κόσμο θα λέγαμε ότι ήρθε γι αυτό: για να νικήσει το θάνατο. Με άλλα λόγια, για να σταυρωθεί και να αναστηθεί.
Πώς τα αντικρίζουμε όλα αυτά σήμερα; Ο άνθρωπος στις μέρες μας έχει εν πολλοίς διακόψει τις σχέσεις του με τον Θεό και την πίστη. Τη θρησκεία μάλιστα τη χρειάζεται σε ορισμένες στιγμές της ζωής του, τη βάπτιση, το γάμο και σίγουρα την κηδεία. Αλλά ο χριστιανισμός δεν χρησιμεύει, όσον αφορά το θέμα μας, μόνο στην έξοδο από την κόσμο αυτό. Ο Χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία. Είναι ζωή, τρόπος να ζούμε. Να ζούμε εν Χριστώ. Ως ζωή λοιπόν ο χριστιανισμός δεν μπορεί να είναι μια θρησκεία όπως οι άλλες που απλά μάς προετοιμάζει για μια άλλη ζωή. Για την εκκλησία, από τότε που ο Θεός έγινε άνθρωπος, η ζωή είναι μία και ενιαία. Ο Θεός μάς έδωσε αυτή τη ζωή και αυτή τη ζωή πρέπει να κερδίσουμε και ταυτόχρονα να ανοιχτούμε στη Βασιλεία του Θεού που ξεκινάει από εδώ.
Στη λειτουργία την αναστάσιμη, κάθε λειτουργία είναι αναστάσιμη, καλούμαστε να συναντηθούμε με τον αναστημένο Κύριο. Αν όντως συναντηθούμε μαζί Του σημαίνει ότι συναναστηθήκαμε. Πολλοί νομίζουν ότι η ανάστασή μας σημαίνει την απαλλαγή μας από τα πάθη. Νομίζω ότι αυτό είναι συνέπεια της συνάντησής μας με τον Χριστό. Τι να την κάνεις την απάθεια χωρίς τον Χριστό;
Ας καλλιεργήσουμε λοιπόν αυτή τη συνάντηση με τον Αναστάντα Χριστό, ο οποίος είναι η μόνη αληθινή πείνα της ζωής μας. Όπως έλεγε ο π. Αλέξανδρος Σμέμαν, «κάθε πόθος είναι τελικά πόθος για Εκείνον».
Χρόνια πολλά