ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ  2024

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ, ΦΑΛΗΡΟΥ, ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ & ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΡΕΝΤΗ

Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΚΛΗΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΦΙΛΟΧΡΙΣΤΟΝ ΠΛΗΡΩΜΑ

ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΑΥΤΟΥ

Τέκνα μου ἀγαπητά καί πεφιλημένα,

Χριστός γεννᾶται, δοξάσατε!

Τά Χριστούγεννα, κορυφαία χριστιανική ἑορτή, δέν εἶναι ἁπλῶς εὐκαιρία ἀνταλλαγῆς εὐχῶν καί δώρων, οἰκογενειακῆς θαλπωρῆς, ψυχαγωγίας, πού προσφέρει πνευματική εὐφορία στήν κοινωνική ζωή. Εἶναι κυρίως μιά ἀκένωτη πηγή πολυδιάστατης ἐλπίδος -γιά τήν ἀξία τοῦ κάθε ἀνθρώπινου προσώπου, γιά τήν πορεία τῆς ἀνθρωπότητος, γιά τό νόημα τῆς ζωῆς. Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ διαλαλεῖ ἑορταστικά ὅτι «οὕτως ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν Υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον» (Ἰω. 3:16). Δέν εἴμαστε, λοιπόν, μόνοι μας στήν περιπέτεια αὐτοῦ τοῦ βίου. Μέ τήν ἐνανθρώπησή Του ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ προσέλαβε ὁλόκληρη τήν ἀνθρώπινη φύση, στήν πνευματική καί ὑλική της οὐσία, καί τήν ἀνέπλασε. Πρόκειται γιά ἕνα Γεγονός πού ἀποτελεῖ τό κέντρο τῆς χριστιανικῆς ἀποκαλύψεως: «ὁ Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί» (Α΄ Τίμ. 3:16). Αὐτή ἡ φανέρωση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ «ἐν σαρκί» συνιστᾶ τή μοναδικότητα τῆς χριστιανικῆς πιστεως. Ἄς τό τονίσουμε «ἔτι καί ἔτι»: ὁ Θεός, ὁ Δημιουργός καί Κύριος τοῦ σύμπαντος δέν εἶναι μιά ἀπρόσωπη ἐνέργεια, σοφία, δύναμη. Εἶναι προσωπικός Θεός, πού ἀποκαλύπτεται στόν ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος βρίσκεται σέ συνεχῆ σχέση μαζί Του. Μιά σχέση πού γίνεται αἰσθητή ἀπό ὁλόκληρη τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη: «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί, καί ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καί ὁ Θεός ἐν αὐτῷ» (Α΄ Ἰω. 4:16). Αὐτός ὁ Θεός δέν ἐγκατέλειψε τόν κόσμο, πού τόν θανατώνουν ἡ ἐγωπάθεια, τό μῖσος, ἡ ἀδικία, ἡ ἀπόγνωση. Ἡ ἑορτή τῶν Χριστουγέννων μᾶς καλεῖ νά ἀναλογιστοῦμε ὅτι ἡ ἐλπίδα τῆς παρουσίας Του μέσα στή ζωή μας ἀποτελεῖ τήν πηγή τῆς ὑπομονῆς.

Οἱ ποικίλες ἀντιξοότητες καί τά ἀδιέξοδα πού ἐμφανίζονται στήν ἐπίγεια πορεία τοῦ Λυτρωτῆ ἀντιμετωπίζονται πάντοτε μέ ὑπομονή ἐλπίδος. Ἤδη στή Γέννησή Του, ὅπως ἀπεικονίζεται στήν ὀρθόδοξη ἁγιογραφία, μιά γαλήνια ὑπομονή γεμάτη λάμψη ἀντικατοπτρίζεται στό βλέμμα τῆς Παναγίας Μητέρας, τοῦ Ἰωσήφ, καθώς καί τῶν ποιμένων καί τῶν μάγων. Ἀκόμη καί στό βλέμμα τῶν ζώων στό ταπεινό σπήλαιο καί τοῦ ὑποζυγίου, πού μετεῖχε στήν περιπέτεια τῆς ξενιτιᾶς τοῦ μικροῦ Ἰησοῦ, φανερώνεται μιά ἤρεμη ὑπομονή.

Ἡ ὑπομονή τῆς ἐλπίδος πού ἐκπέμπεται τά Χριστούγεννα δέν συνιστᾶ ἀδυναμία, ἀντιθέτως δηλώνει μιά μυστική δύναμη. Μεταμορφώνει καί τίς μεγαλύτερες θλίψεις καί ἀδυναμίες τῆς παρούσης ζωῆς ἐνισχύοντας τήν ἀντοχή, τό ἀγωνιστικό φρόνημα, τήν ἀντίσταση ποιότητος, τή στήριξη τῆς ἀλήθειας καί τῆς δικαιοσύνης. Ἀπό τήν προσωπική του ἐμπειρία ὁ Ἀπόστολος Παῦλος βεβαιώνει: «εἰδότες ὅτι ἡ θλῖψις ὑπομονήν κατεργάζεται, ἡ δέ ὑπομονή δοκιμήν, ἡ δέ δοκιμή ἐλπίδα, ἡ δέ ἐλπίς οὐ καταισχύνει» (Ρωμ. 5:3-5). Μέ τήν ὑπομονή ὁ πνευματικός ἄνθρωπος ἀξιοποιεῖ καλύτερα τίς νοητικές καί συναισθηματικές του δυνάμεις. Ἡ ὑπομονή ἑνωμένη μέ ἤρεμη ἐπιμονή ἀνοίγει περάσματα σέ πολλά ἀδιέξοδα ἀνθρωπίνων σχέσεων, σέ κρίσεις ὑγείας, στή φτώχεια, σέ κοινωνικές ἀναταράξεις. Ὁδηγεῖ τήν ἀνθρώπινη ζωή στήν ὡριμότητα «ἡ δέ ὑπομονή ἔργον τέλειον ἐχέτω, ἵνα ἧτε τέλειοι καί ὁλόκληροι ἐν μηδενί λειπόμενοι» (Ἰακ. 1:4).

Ἡ ἐλπίδα στηρίζει τήν ὑπομονή καί ἡ ὑπομονή ἐνισχύει τήν ἐλπίδα, ἀντλῶντας καί οἱ δύο δύναμη ἀπό τήν πίστη. Οἱ ἀναφορές τῆς Ἁγίας Γραφῆς στήν ὑπομονή εἶναι πολύπτυχες καί διορατικές. Μᾶς βοηθοῦν νά πορευόμαστε «τῇ ἐλπίδι χαίροντες τῇ θλίψει ὑπομένοντες, τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες» (Ρωμ. 12:12). Ἀναλογιζόμενοι τό παράδειγμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν καί τῶν ἁγίων πού τόν ἀκολούθησαν: «δι’ ὑπομονῆς τρέχωμεν τόν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, ἀφορῶντες εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν» (Ἑβρ. 12:1-2). Μέ τό βλέμμα προσηλωμένο σ΄ Αὐτόν, ἀντιμετωπίζουμε νηφάλια καί σθεναρά ὅλες τίς δοκιμασίες πού ὀρθώνονται μπροστά μας.

Κάθε ἐποχή ἔχει τίς δικές της ἀναταραχές, πολεμικές συγκρούσεις, καταστροφές, τραγωδίες, ἀνέχεια, σπαραγμό, ἀπελπισία. Καί ἡ δική μας συγκλονίζεται ἀπό παρατεινόμενους ἀδιανόητα σκληρούς πολέμους σέ πολλές γωνιές τῆς γῆς καί κοντύτερα στήν Οὐκρανία καί στήν Παλαιστίνη. Ἀντιθέσεις καί ρήγματα ταλαιπωροῦν ἀκόμη καί τά ἐκκλησιαστικά περιβάλλοντα. Κάθε λαός ἔχει τά δικά του πολύμορφα προβλήματα. Κάθε κοινότητα, κάθε ἄνθρωπος βιώνει ὧρες μελαγχολίας καί πόνου. Γιά ὅλες τίς περιπτώσεις, ἀπαραίτητος ὁδηγός παραμένει ἡ ὑπομονή τῆς ἐλπίδος

Ἄς ἐντείνουμε τήν ἱκεσία μας γιά κατάπαυση τῶν φονικῶν συγκρούσεων καί τῶν ποικίλων κοινωνικῶν κρίσεων, ὥστε νά ἐπικρατήσει ὅπου γῆς εἰρήνη. Ἄς προσπαθήσουμε «διά τῆς ὑπομονῆς καί τῆς παρακλήσεως τῶν Γραφῶν» νά ἐνισχύσουμε τήν ὁμοφροσύνη μεταξύ μας καί τήν ἁρμονική συνεργασία, αὐξάνοντας τήν ἐλπίδα μέσα μας. «Ὁ δέ Θεός τῆς ἐλπίδος πληρῶσαι ὑμᾶς πάσης χαρᾶς καί εἰρήνης ἐν τῷ πιστεύειν, εἰς τό περισσεύειν ὑμᾶς ἐν τῇ ἐλπίδι ἐν δυνάμει Πνεύματος Ἁγίου» (Ρωμ. 15:13).

Χριστός γεννᾶται, δοξάσατε! Ἡ ὑπομονή τῆς ἐλπίδος ἄς πλημμυρίζει, μέ τή χάρη τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, τίς καρδιές μας μέ ὁλοφώτεινη χαρά καί εἰρήνη, ἰδιαιτέρως, στή διάρκεια αὐτῶν τῶν ἑορτῶν του Δωδεκαημέρου καί σέ ὅλο τό ἐρχόμενο Νέο Ἔτος 2025!

Χρόνια Πολλά καί Εὐλογημένα!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΤΕΧΘΗ! ΑΛΗΘΩΣ ΕΤΕΧΘΗ!

 

Μέ ὅλη μου τήν ἀγάπη!

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

---